Wie had dat gedacht toen Jurado na een sterke start in de jaren negentig in artistiek opzicht een tijdje behoorlijk op de sukkel was. Dit album-met-hippietitel staat voor zwierig werk, een deels lichtvoetig lied met een aangenaam My Morning Jacket-gehalte, subtiele psychedelica van Nuggets-kwaliteit, een song met zowaar een vleugje Child In Time-zang en een ronduit subliem melancholiedje, Silver Joy. Met donkere stem zingt Jurado, terwijl hij zich begeleidt op een akoestische gitaar: ‘No more clouds to put away in the slumber of the morning / Keep me with you on the ground, I left my worries behind me now’. Sinds Nick Drake is zelden zo’n ontroerend luisterliedje gemaakt. Wat een elementaire schoonheid. Voor de rest heeft Jurado er qua arrangementen weer werk van gemaakt. Topkracht. Is er dan helemaal niets fout aan Brothers And Sisters Of The Eternal Son? Helaas wel: er staat nog geen 35 minuten muziek op. RENÉ MEGENS