Eerlijk zeggen: draai je het laatste Caribou-album nog vaak? Ik ben hem alweer bijna vergeten. Maar op de jongste pluk van Dan Snaith zouden we wel eens een stuk langer kunnen kauwen.

Cherry is zijn derde langspeler als Daphni, het club-alter ego van de in Londen woonachtige Canadees. Ooit begon Snaith zijn Daphni-project omdat hij gereedschap voor het nachtwerk nodig had. Maar via edits van obscure Afrikaanse platen werd Daphni gaandeweg een volwaardig vehikel voor de vierkwarts. Op Cherry krijgen we gelijk een ferme duw richting de krioelende massa. Het titelnummer is met zijn kraakheldere synths en sneltreindrumpatronen een en al peak time club. De meeste tracks komen nauwelijks boven de drie minuten uit, waardoor de vaart er bovendien lekker in blijft. Zo wordt het schetsmatige Crimson met zijn Four Tet-arpeggio’s en vreemde vervormingen gevolgd door het amper twee minuten durende Arp Blocks (de titel omschrijft het perfect), gevolgd door een minuutje post-Daft Punk in Falling. Het plezier spat ervan af. Bijvangst om je vingers bij af te likken.