Ook de twaalf nummers die gekozen zijn voor Delirium Tremens tonen de grote diversiteit van het oeuvre van de onverschrokken Gainsbourg aan. Zwoel schuifelwerk, pathospop, coole cocktailjazz, etcetera. Diens beenderen hoeven zich ook nu niet om te draaien op hun laatste rustplaats, want Harvey heeft er weer werk van gemaakt. In tegenstelling tot de slaafse copycats van Train – zie verderop in deze rubriek – geeft Harvey een eigen invulling aan geleende liedjes. Om het werk van Gainsbourg buiten het land van Marianne bekender te maken, zingt hij wederom in het Engels. Het gebruik van andere instrumenten dan Gainsbourg inzette, pakt een enkele keer minder goed uit: de weemoedsax uit het destijds door de fameuze Brigitte Bardot gezongen Un Jour Comme Un Autre is helaas in A Day Like Any Other verdwenen. En in La Decadanse mogen Harvey en zijn vrouw Katy Beale dan wel niet zo sensueel klinken als Gainsbourg en Jane Birkin in het origineel, Delirium Tremens blijft een waardig eerbetoon.