Het Amsterdamse Steve French debuteerde in 2019 met Lightning Tiger Running, een rafelig klinkende indiegitaarplaat. Lekker, maar daar worden er wel meer van gemaakt. Dat frontman Cees Paris meer in zijn mars heeft, blijkt op Dogs.
Daarop zijn de liedjes een stuk ingetogener – op de noisy shoegaze-uitspatting Solid Days na – maar pakkender, interessanter en veel attractiever gearrangeerd. Bijvoorbeeld met aanstekelijke toetsenpartijen, percussie en wat blaaswerk – Abel Tuinstra is hoofd tierelantijnen wat dat betreft. Verder spelen praktisch alle ex-Canshaker Pi-leden nu in Steve French, al overlapte dat voorheen ook al. European Heaven, Country Blues Dilettante en de titelsong hebben een wat nerdy toonzetting, maar klinken eigenzinnig als Alamo Race Track op Unicorn Loves Deer (nee, ik had daar ook al een tijdje niet meer naar geluisterd). In deze indiepopliedjes komt de droge zang van Paris beter tot zijn recht dan in stevig gitaarwerk. Hij mijmert over alledaagse zaken als honden in auto’s, gokautomaten en meer persoonlijke zielenroerselen. De gitaren rinkelen smaakvol in Fruit Machines, Rain Over The Sea heeft een bijna irritant catchy refrein en Redemption Arc is een mooi klein folkliedje. Op Dogs zet Steve French een overtuigende stap vooruit en ik ga Alamo Race Track weer eens draaien. Dubbele winst.
