De onweerstaanbare melodieën zijn ook nu present, net als de fijne koortjes en de tintelfrisse gitaarpartijen. De meeste nummers duren ditmaal echter langer dan drie minuten en het instrumentarium is uitgebreid, onder meer met een spaarzaam ingezet keyboard. Dat doet het bandgeluid bepaald goed. De puntige indiepopnummers met een randje herinneren aan The Feelies en aan R.E.M. in hun begintijd, zonder overigens ook maar een moment gedateerd te klinken. Bottom Of The Sea heeft een lekkere Stones-riff en dito baslijntje. De bas heeft ook een verdiende hoofdrol in afsluiter Let Me Down. Het charmant rammelende Dieter Rams’s Wife is een ode aan de vrouw van een Duitse industrieel ontwerper. Het nummer wordt deels gezongen in het Duits en dat werkt wonderwel. Hoewel het album voornamelijk energieke liedjes bevat, wordt in Midnight, Amsterdam en Spoken For even wat gas teruggenomen, wat zorgt voor een mooi evenwicht. Heerlijke plaat.