Dat was even schrikken, het optreden van Elvis Costello deze zomer in de tuin van Paleis Soestdijk. Aan inzet en goed repertoire geen gebrek, maar de zanger/gitarist was fysiek duidelijk niet in goeden doen. Daags erna werd duidelijk dat hij kort daarvoor was geopereerd en te snel weer aan het werk was gegaan. De rest van de Europese tournee werd afgeblazen.

Inmiddels is de 63-jarige singer-songwriter weer aan het werk: hij doet volop promotie en er staat een nieuwe tour door de VS gepland. Look Now is Costello’s eerste album in vijf jaar. En waar hij jarenlang voornamelijk samenwerkte met grootheden als Allen Toussaint, Bill Frisell en Anne Sofie von Otter is de begeleiding nu weer in handen van The Imposters, met daarin zijn oude maatjes Steve Nieve (piano) en Pete Thomas (drums) uit The Attractions. Look Now heeft de brede opzet van platen als Imperial Bedroom en Spike, wat inhoudt dat er een veelheid aan stijlen en klankkleuren voorbijkomt. Een aantal songs is al wat ouder. Het fraaie Unwanted Number was in 1996 al te horen in de film Grace Of My Heart. Burnt Sugar Is So Bitter schreef hij eind jaren negentig met Carole King. Ook inhoudelijk trekt Costello lijnen uit het verleden door. Openingsnummer Under Lime vertelt hoe het verder is gegaan met Jimmie Standing In The Rain van National Ransom. In drie nummers werkt hij opnieuw samen met de inmiddels 90-jarige Burt Bacharach. Daarvan is met name Don’t Look Now een mooie aanvulling op hun oeuvre. Andere positief opvallende songs zijn Stripping Paper en de bossanova Why Won’t Heaven Help Me, een van de weinige songs waarin de Zuid-Amerikaanse achtergrond van producer Sebastian Krys de ruimte krijgt. Diezelfde Krys is er echter wel in geslaagd de ideeënstroom van Elvis Costello zo te stroomlijnen dat Look Now ondanks de complexe opzet een van zijn toegankelijker platen is.