Drie kwartier jaagt er een intense akkoordenstorm door je huis. Hoger en hoger en hoger gaan we, door de oranje wolken, langs de chemtrails en stroboscopen, immer meegetrokken door uitzinnige trancesynthesizers en aanzwellende drumrolls. Dat je EVENIFUDONTBELIEVE in kapitalen schrijft, is niet voor niets. De Schotse producer Russell Whyte keert op zijn (onaangekondigde en dus onverwachte) derde album terug naar de toverballenenergie van zijn debuut Glass Swords (2011), nadat de vorig jaar verschenen opvolger Green Language nogal wisselend ontvangen werd. Liet hij daarop nog grimerappers en trapvrienden meespelen, ditmaal doet Rustie alles weer in zijn eentje, tot het verzadigde X-Files-achtige artwork aan toe. De productie is extreem. Het lijkt wel of Rustie de hogere frequenties dusdanig heeft gecomprimeerd dat ze uiteen beginnen te vallen. Het geeft de hysterische EDM-akkoorden en happy hardcore-drops op nummers als Peace Upzzz en Coral Castlez iets buitenaards. Waarmee we weer terug zijn bij die engelen. Dat Rustie slechts twee letters scheelt met rust is vast een sardonische grap van de Schot, die met EVENIFUDONTBELIEVE een van de meest intense albums in zijn carrière heeft gemaakt. Alsof je een uur lang in veertig stroboscopen staart.