Het blijft een gek verhaal. Garrett Klahn was zanger van Texas Is The Reason, een van de pioniers van het emogenre, en begint een nieuwe band. Finally We Are Nowhere, het tweede album van die band, komt in 2006 uit in Japan en nu, twee jaar later, in Europa. En . . .
ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
De overige bandleden hadden hun deel van de plaat al tijden ingespeeld toen de zanger nog overtuigd moest worden om toch vooral zijn deel in te zingen en te spelen. De lichtvoetige post-emo van Solea is inventief en catchy, maar een tikkeltje te vrijblijvend. Alsof er constant met de handrem op gespeeld wordt. Juist in puntige nummers als Carry On en This Time is Solea een aangename band. Als de akoestische gitaar en de piano van stal worden gehaald, wordt het langdradig. Nog maar eens twee jaar de studio in, deze keer met wat meer peper in de reet. Dan komt dat Amerikaanse label ook wel.
