De overige bandleden hadden hun deel van de plaat al tijden ingespeeld toen de zanger nog overtuigd moest worden om toch vooral zijn deel in te zingen en te spelen. De lichtvoetige post-emo van Solea is inventief en catchy, maar een tikkeltje te vrijblijvend. Alsof er constant met de handrem op gespeeld wordt. Juist in puntige nummers als Carry On en This Time is Solea een aangename band. Als de akoestische gitaar en de piano van stal worden gehaald, wordt het langdradig. Nog maar eens twee jaar de studio in, deze keer met wat meer peper in de reet. Dan komt dat Amerikaanse label ook wel.