Op het eerste gehoor is het een upbeat album geworden, maar in de teksten zit duidelijk een droevige ondertoon. Met openingsnummer Emoticons is die toon meteen gezet. De synthesizers en gitaren gieren vrolijk door het nummer, terwijl Murphy zingt over dat we ons teveel verschuilen achter blije metaforen en de realiteit niet altijd onder ogen willen zien. Het album werd gebaseerd op het turbulente leven van de zanger in Los Angeles. Het waren de tegenstellingen van de stad die hem inspiratie gaven. Het overbrengen van deze verwarring lukt aardig: de teksten vliegen soms alle kanten op. Maar de melodieën maken van het album een wonderlijk vrolijk geheel, al zorgt het donkere Isabel halverwege de plaat voor een gevoelig, bijna melancholisch hoogtepunt en horen we tegen het einde, in The English Summer, weer even de postpunksound die we kennen van hun debuutalbum. CLAIRE JAS