Vlak na elkaar verschijnen een luxe, geremasterde heruitgave van Alkaline Trio’s debuutalbum Goddamnit (1998) en de splinternieuwe, zesde studiorelease Agony & Irony. Alsof de drie mannen uit Chicago graag willen laten horen wat voor groei ze in tien jaar tijd hebben doorgemaakt. Die is namelijk aanzienlijk. De eerste plaat . . .

Agony & Irony is van een andere orde, hoewel de band qua songbenadering geen grote veranderingen heeft doorgevoerd. Matt Skiba en Dan Andriano zijn beter gaan zingen en de gelaagdheid van de nummers is toegenomen. De plaat opent ijzersterk met drie punkrockparels die barsten van de energie, fraaie zanglijnen, zwartgallige teksten en knappe hooks – de kernwaarden van Alkaline Trio. In Vein steekt met zijn Bad Religion-achtige refrein en verrassende ritmes met kop en schouders boven de rest uit. Daarna kakt het album helaas wat in. I Found A Way had met zijn new wave-feel beter gepast bij Skiba’s zijproject Heavens, Live Young, Die Fast komt niet verder dan een suffe schuifelballad en Love Love, Kiss Kiss is vele smaken te zoet. Maar net als we weer beginnen te verlangen naar het minder gepolijste werk van Goddamnit redt het energieke Lost And Rendered de plaat. Godzijdank. WOUTER DIELESEN