Qua sfeer is hij meer ingetogen, donkerder zelfs dan de voorgangers. Dat geldt zeker voor het vorige, terecht bejubelde album Unicorn Loves Deer. Die plaat zorgde voor een definitieve doorbraak en het daarvan afkomstige nummer Apples werd recentelijk zelfs gebruikt in een reclame voor een Nederlandse bank. De zorgvuldig geconstrueerde, gelaagde liedjes op Hawks – ook nu weer geproduceerd door Frans Hagenaars – klinken ingenieus zintuiglijk. Zo maken de piano waarmee Circling Over The Cold Bones opent en de echoënde strijker waarmee het nummer eindigt, de koude rillingen voelbaar. Het organische geluid lijkt mede het gevolg van de ervaring die de groep de afgelopen jaren opdeed in het theater, in twee stukken van Jakop Ahlbom en als begeleidingsband bij Conny Janssen Danst. Om dat geluid te creëren, wordt een heel arsenaal aan instrumenten ingezet, van strijkers tot blazers tot snaarinstrumenten en vibrafoon. Intrigerende ritmes (The Trail), galmende koortjes (It’s Bad Luck) en een enkele Velvet Underground-riff (Erase The Wires) dragen vervolgens verder bij aan een spannende plaat waarin steeds iets nieuws te ontdekken valt. Met Hawks heeft Alamo Race Track wederom een juweeltje afgeleverd.