In 2013, tijdens het nieuwlichtersfestival Glimps in Gent, dacht ik nog met een vijftal geniale gekken te maken te hebben. Ze brachten geweldig knap in elkaar stekende liedjes die je steeds op het verkeerde been zetten. Conclusie toen: ondanks alle ongein op dat podium kon je Robbing Millions maar beter heel serieus nemen.

Achteraf bleek veel van die verzamelde tegendraadsheid, sierlijke melodieën, zigzaggende ritmepatronen en geflipte teksten uit het brein van één bandlid te komen: Lucien Fraipont. Het titelloze langspeeldebuut (2016) miste de speelsheid van de eerdere EP’s, maar voilà: Fraipont herpakt zich hier volledig. Iemand met een dusdanig rijke fantasie heeft geen booking.com nodig om zich op vakantie te wanen. Sterker nog, hij heeft ook zijn band niet meer nodig om fascinerende albums te maken. Wie Fraipont eigenlijk is? Hij studeerde aan de jazzafdeling van het Brussels conservatorium, maakt deel uit van een voortzetting van het legendarische Aksak Maboul en heeft inmiddels het fenomeen thuisopnamen met software van Garageband ontdekt.

Oké, hij is daarin compleet doorgeslagen, maar tussen de achttien tracks op Holidays Inside zitten parels van zeer uiteenlopend allooi. Referenties te over, maar pas op: ondanks een paar iets te gemakzuchtige soundtracks voor achterhaalde videogames is dit een creatieve goudmijn om u tegen te zeggen, samen Ceylon-thee bij te drinken, een sauna mee te bezoeken of het ooit zo verafschuwde familiediner in ere mee te herstellen. Ik ben overigens niet zijn enige fan, want Andrew VanWyngarden en Ben Goldwasser (MGMT) brengen deze plaat als eerste externe productie uit op hun eigen label.