Verwacht geen The Funeral of Is There A Ghost hier, alleen de single Compliments en NW Apt. geuren nog naar het oude indierockgeluid. Producer Phil Ek is gebleven, dus galmen doet het allemaal nog steeds. Ook de zang van bandleider Ben Bridwell, al is het drama in zijn stem verdwenen. De man zingt opvallend gedoseerd, soms bijna onderkoeld. Het past de nieuwe songs wel, die zijn voornamelijk melancholisch, ingetogen en soms op het gezapige af. Blue Beard, On My Way Back Home en de titelsong (met Space Oddity-gitaartje) zijn sfeervolle en fraaie ballades vol Fleet Foxes-koortjes, maar daarvan staan er iets teveel op Infinite Arms. Het Band Of Horses-geluid is verfijnd, maar ook minder dynamisch geworden. Het maakt Inifinite Arms tot een degelijke liedjesplaat met een handvol mooie uitschieters die Band Of Horses vermoedelijk wél een maatje groter gaat maken. JOHN DENEKAMP