Waar vaandeldrager Captain Gumbo na het semi-monumentale album Back À La Maison evenwel afgleed naar het niveau van een zieltogend amusementsorkestje, bleef het onverminderd geïnspireerde vijftal uit het hoge Noorden zich gestaag ontwikkelen. Bepaalden tot dusver naast de accordeon verder nog mandoline en in mindere mate elektrische gitaar het toch al verre van puristische groepsgeluid, ditmaal is het instrumentarium niet alleen verrijkt met de voor dit idioom eigenlijk onmisbare viool, maar maakt men ook verrassend vaak gebruik van de banjo, die buiten het bluegrassgenre nochtans zelden of nooit een rol van betekenis speelt. Zo overschrijdt Cochon Bleu op It’s All Coming Good avontuurlijk als altijd de grenzen van de cajunmuziek, zij het wonderlijk genoeg zonder in het wilde weg stijlbreuk te plegen, want alleen al door de verhalende teksten in het verbasterde Frans van de Acadiens doet dit vijfde album bedrieglijk authentiek aan. Van de knalhard gezongen opener over een corrupte burgemeester tot en met het weemoedig gekweelde afscheidsliedje zonder einde valt er op dit opnieuw fantasierijk gearrangeerde geheel geen oubollige noot te bespeuren. Geestige titel trouwens, It’s All Coming Good. GEERT HENDERICKX