Zo klinkt Wende’s vierde reguliere album in aanpak en attitude onwillekeurig verwant aan het oorspronkelijke werk van Scandinavische singer-songwriters als Ane Brun, Fever Ray en Susanne Sundfør. De ideeënrijke arrangementen doen de aandacht geen moment verslappen, terwijl de sfeer van het elftal liedjes uiteenloopt van geëxalteerd tot verstild, net zoals Wende zelf het – waar nodig – best ingetogen blijkt te kunnen houden. Haar tussen theatraal en sacraal inhangende voordracht schijnt menigeen danig op de zenuwen te werken, maar laat verder onverlet dat het kunstig in elkaar gestoken Last Resistance minstens onvoorwaardelijke bewondering zal weten af te dwingen. GEERT HENDERICKX