Het maken van opvolger Making Time kostte hem en producer Lexxx (Madonna, Lykke Li, Sam Smith) echter ruim drie jaar. ‘Zoveel tijd hadden we nu eenmaal nodig’, luidt zijn nuchtere commentaar. Het resultaat mag er echter zijn. De veranderingen in de zwarte Amerikaanse muziek, met D’Angelo en Kendrick Lamar voorop, zijn aan de blanke Brit niet voorbij gegaan. Movement, Lament en Little Wonder hebben een experimenteel klankbeeld en een grillige ritmiek. Niet zo extreem als bij zijn Amerikaanse collega’s, maar wel inventief en intrigerend. Daar tegenover staan Message, Sharpness en Celebration: toegankelijke songs met een Marvin Gaye-achtige flow, waarover Pharrell Williams zich al positief heeft uitgelaten. De twee songtypes lopen hier heel natuurlijk in elkaar over. Die flow maakt van Making Time een verrassend sterk album.