Denk ook aan bands als Fountains Of Wayne en The Posies, en in ontwapenende rustpunten als Peace Of Mind en Don’t Let Me Go aan iemand als Ben Kweller. MC II is een echte coming of age-plaat van een jonge twintiger: Cronin doet zich tekstueel en muzikaal niet stoerder voor dan hij is, maar klinkt nergens pathetisch. Integendeel: wat een geïnspireerde liedjes, stuk voor stuk. Powerpop is nooit een erg succesvolle tak van sport geweest, maar op basis van zijn talent als songschrijver zou je zeggen dat Mikal Cronin de potentie heeft om veel groter te worden dan Ty Segall nu is. Schitterende plaat, gitaarpop op zijn allerbest. JOHN DENEKAMP