Bevangen door jeugdsentiment tijdens het werk aan de uitputtende dvd-documentaire Runnin’ Down A Dream kwam het afgelopen zomer tot een reünie, resulterend in een titelloos album dat goeddeels klinkt alsof het een kleine vier decennia op de plank heeft gelegen. Zo doet het ruim negen minuten durende Crystal River sterk denken aan de oeverloze jams van de Grateful Dead, verraadt het kwikzilverachtige Bootleg Flyer onmiskenbaar de invloed van The Allman Brothers Band en lijken de vier natuurgetrouwe covers vooral bedoeld als postume hommages aan The Byrds en de The Flying Burrito Brothers. Saillant genoeg wordt dit verlate debuut van Mudcrutch in Amerika versleten voor een verloren countryrockklassieker, maar feitelijk ontstijgt deze zo nadrukkelijk anachronistisch gehouden plaat geen moment het niveau van een geslaagde oefening in nostalgie. GEERT HENDERICKX