Stuk voor stuk hebben de liedjes een memorabele melodielijn en een navoelbare tekst. Merry-Go-Round, In Between, Sir Henry en ook het prachtige titelnummer springen meteen in het gehoor en zouden zomaar weer een hit op kunnen leveren. Extra plus aan Nobody’s Tune is de opvallende instrumentale inkleuring, die een tikkeltje lo-fi is. Samen met producer Benny Sings knutselde Wouter Hamel een plaat in elkaar op die veelvuldig refereert aan de radiomuziek uit de vroege jaren vijftig. Opnametrucjes die we kennen van de plaatjes van de Andrews Sisters en Les Paul & Mary Ford horen we hier terug, maar ook referenties aan The Beach Boys en The Fifth Dimension rond 1968. Eigenzinnige en persoonlijke keuzes die van Nobody’s Tune een hele bijzondere plaat maken. JAN VAN DER PLAS