Met hulp van onder andere Wendy & Lisa – ook al op 3121 te horen – en Sheila E zoekt Prince het ditmaal in een organisch geluid. En dus worden strakke drumritmes verbannen en hangt hij de gitaar weer losjes om de nek. Toegegeven, dat pakt in het titelnummer (een fraaie, klassieke soulrockballade) en het eerdergenoemde Guitar (funkrock mét U2-referentie) bijzonder goed uit. Daarna is – op funkstomper Chelsea Rodgers na – de koek op. Wat rest zijn saaie, ongeïnspireerde herhalingsoefeningen en een aantal bloedeloze ballades. Jammer, zeker gezien het niveau van 3121. De klinische funk van die plaat én het opwindende rockgeluid dat Planet Earth op momenten kleurt, dát was nog eens een spannende combinatie geweest. THEO PLOEG