Voor hun tweede plaat (voor het gemak RKTKN #2 genaamd) trok de band de Electrical Audio Studio van Steve Albini in. Het maniakale is gebleven, met laaggestemde gitaren, pompende drums en knorrende basssynths. En de hoofdrol is ook nu weer weggelegd voor zanger Pieter-Paul Devos. Hij fluistert als een moordenaar, huilt als een wolf en schreeuwt als een speenvarken dat naar de slager wordt gebracht. Maar nog meer dan op RKTKN #1 weet Raketkanon zich op RKTKN #2 in te houden. En dat is nu de kracht. De overmatige energie komt er in kleine delen uit, waardoor de luisteraar constant op het puntje van zijn stoel zit. Als een horrorfilm waar de messentrekker altijd achter een gordijn kan staan. En dan nog gebeurt het daadwerkelijke slicen niet pontificaal in beeld. Daarom kijken we nu al uit naar #3.