Want de Canadese muzikant, die albums maakte met zijn postpunkformatie Ought en producer AJ Cornell (elektronica/gesproken woord), is enerzijds een musicerend straatschoffie en anderzijds een artistieke geluidskunstenaar. Het maakt van Saturday Night een schizofrene plaat. Aan de ene kant staan liedjes waarin Darcy naar voren treedt als The Smiths met een rafelrand (Still Waking Up) en wat al te vlijtig voortborduurt op het beginwerk van The Velvet Underground (Tall Glass Of Water). Aan de andere kant manifesteert Darcy zich via impressionistische stukken, met onder meer vervreemdende artrock met een snijbrandergitaar (Saturday Night) en zang die de expressie heeft van Suicide’s Alan Vega. Indrukwekkend. Het instrumentale First Final Days daarentegen is letterlijk en figuurlijk nietszeggend. Het is de zwakke broeder op een redelijke plaat, die vanwege zijn extremiteiten alleen muziekfans met een groot hart in zijn totaliteit zal kunnen bekoren.