In een zeldzaam interview met The New York Times noemde Jay-Z rapmuziek vorig jaar nog een young man’s sport. Volgens hem draait het genre om een white hot space, ofwel trends die de markt eventjes domineren om kort daarna te worden vervangen door wéér iets nieuws. Shawn Carter, zoals de man echt heet, heeft dat spelletje natuurlijk allang uitgespeeld. Hij is voorbij trends, voorbij wat white hot is. Hij gaat nu voor tijdloos.
Het is een van de vele zaken – zo weten we na Lemonade en 4:44 – waarmee hij niet helemaal op één lijn zit met zijn vrouw Beyoncé. Zij is wél gek op trends. Op Everything Is Love, het eerste gezamenlijke album van The Carters, moet Jay-Z zodoende een hoop water bij de wijn doen. Dit is háár plaat, met songs waarop zij domineert. Everything Is Love pakt zelfs uit zoals alle Beyoncé-platen vóór meesterwerk Lemonade. Het is kortom een zeer wisselvallig geheel. Opener Summer bijvoorbeeld is een heerlijk luchtig en mooi gezongen liedje met een fijne retrosoulproductie. Maar single Apeshit? Die is inderdaad als apenschijt. Goedkope trapbeats worden immers al door tal van andere withete rappers het speelveld op geslingerd. Ja, leuk om Beyoncé enthousiast te horen rappen, maar we weten toch allang dat ze dat kan? Haar man klinkt hier al helemaal niet op zijn plek. Een van de beste rappers aller tijden moet buigen voor Migos. Het is gewoon gênant. Ook 713 is een regelrecht wegwerpnummer. Waarom zou je in dit Spotify-tijdperk in Godsnaam willen luisteren naar een goedkope bewerking van Still D.R.E.? Dan zet je toch gewoon het origineel op? Nog zo’n uitgekauwde trapbeat volgt in Friends, dat met bijna zes minuten ook nog eens véél te lang is. Wél leuk zijn het speels huppelende Boss en de ouderwetse afsluiter LoveHappy, waarin het echtpaar hun huwelijk bespreekt over een Kanye West-achtige samplebeat. Maar ja, veel luisteraars zullen tegen die tijd al zijn afgehaakt. Everything Is Love mist visie, eenheid en zelfs de sterke singles die je van dit duo mag verwachten. Power couple of niet, ook voor The Carters geldt: soms kun je zaken en privé maar beter gescheiden houden.
