Ook op Marissa Nadler heeft de pandemie zijn invloed uitgeoefend. De Amerikaanse singer-songwriter heeft zich tijdens de lockdown, met hulp van Jesse Chandler (Mercury Rev), piano leren spelen. Het resultaat van die lessen is te beluisteren op The Paths Of The Clouds.

De liedjes van haar negende album heeft ze voornamelijk op toetsen gecomponeerd in plaats van op gitaar. Daardoor is de nadruk komen te liggen op de rol van de synthesizer, waardoor haar muziek grootser en haar stem minder geprononceerd klinkt dan op haar reguliere vorige plaat For My Crimes. The Paths Of The Clouds is het best te omschrijven als sierlijke en lieflijke indiepop die graag in verheven sferen vertoeft. Soms doet Nadler aan Cocteau Twins denken. Geen toeval: Simon Raymonde, bassist van dat Schotse trio, is een van de participerende muzikanten. Mary Lattimore is een andere. Zij siert het breed uitwaaierende If I Could Breathe Underwater op met haar harp. Nadler mag zich dan vocaal omfloerster uiten dan op vorige platen, dat wil niet zeggen dat ze niet de abjecte kanten van het menselijk wezen belicht. In quarantaine bekeek ze de serie Unsolved Mysteries en dat heeft geleid tot de murder ballad Bessie, Did You Make It? Eerder dit jaar bracht Nadler de low profile-coverplaat Instead Of Dreaming uit, maar The Paths Of The Clouds is het echte werk.