The Chills waren in 1985 in thuishaven Nieuw-Zeeland door singles als Pink Frost en Rolling Moon al het trotse boegbeeld van het legendarische Flying Nun-label, maar buiten het eiland kende nauwelijks iemand de band. Eind 1985 vertrokken The Chills voor het eerst naar Europa, waar ze uiteraard in . . .

Prachtig spul, de pientere jangly pop van The Chills is indie zoals het ooit bedoeld was. De sessies zijn van hoog niveau: tijdens de eerste hoor je dat de band er in Nieuw-Zeeland al drie jaar spelen op heeft zitten. De puntige versies van Brave Words en Wet Blanket zijn eigenlijk leuker dan de studioversies, die pas in 1987 zouden verschijnen op het officiële debuutalbum Brave Words. In dat jaar doen The Chills een tweede Peel-sessie, waarin de band ambitieus en zelfverzekerd klinkt. Dit zijn al The Chills van Submarine Bells (1990). Daarvan komen in de derde sessie (1988) Part Past, Part Fiction en Dead Web voorbij. Sommige liedjes zijn ten tijde van de opnames nog in ontwikkeling, maar de BBC legde wel degelijk The Chills op hun best vast. Heavenly Pop Hits!