Als men op de OOR-burelen een nu-emo-plaat (grofweg emo van na 2000) goed vindt, dan is er wel iets heel bijzonders aan de hand. Behalve ondergetekende loopt men hier niet echt warm voor die stroming. Bijzonder was het dus, dat First Aid Kid – het tweede album van . . .

Inmiddels zijn we twee albums verder en lijkt er muzikaal niet veel veranderd bij de Finnen. Op één piepklein, minuscuul dingetje na dan: de hits zijn weg. De inventieve hooks, de refreintjes, de opwinding, ze zijn allemaal ver te zoeken. Niet dat de vier het niet proberen. De synthesizer krijgt wederom een fikse afraffeling, het ritme is hoog en de simpele maar geraffineerde teksten van Miikka Koivisto zijn ook weer aanwezig, maar het werkt deze keer niet. In ieder geval niet zo goed als op First Aid Kid of Magic Recoveries. Het is alsof het koude Scandinavische klimaat de inspiratie uit de band heeft getrokken. Disco Ensemble mag pas van zijn eiland afkomen als het weer een frisse plaat onder de arm heeft.