Wie de recente geschiedenis van Chaplin een beetje gevolgd heeft, zal niet verbaasd zijn dat The Wave bevolkt wordt door personages die woelige baren moeten trotseren. Chaplin balanceerde anderhalf jaar geleden nog op het randje van de dood, toen zijn oude cokeverslaving weer opspeelde en hem naar eigen zeggen de hel in trok. ‘Three days later I’m fighting for breath, death sees me look out over the edge’, klinkt het in de pijnlijk mooie, prachtig gezongen pianoballade Worthless Words. Een kwetsbare schuldbekentenis met pompeuze trekjes zoals je die hier vaker tegenkomt. Woorden van gelijke strekking (en vertwijfeling) horen we in het optimistische Hardened Heart, het Robbie Williams-achtige Quicksand en het intieme Solid Gold. Zo goed als Keane-componist Tim Rice-Oxley is Chaplin (nog) niet, maar de fans hoeven niet te treuren.