Maar weinig bands haalden zoveel inspiratie uit de pandemie als Bring Me The Horizon. Nadat het album amo in 2019 de shift van metal naar meer commerciële rock en zelfs pop doorzette, naar matig resultaat, was het eind 2020 verschenen Post-Human: Survival Horror een stuk interessanter. Niet zo oerend hard als de metalcore waarmee de band in het midden van de zeroes furore maakte, wel weer een stap in de juiste richting. Dat de band ook op het tweede album van popster Sigrid belandde, geeft aan dat het de Britten niet veel meer uitmaakt of ze cool gevonden worden of niet. Zolang er maar plezier is. Het eindresultaat in de Alpha is een bonte metalrevue, waarin alles kan en mag, zolang er maar een moshpit is. ‘Open your hearts, open your minds and open up the pit!’
Fotografie Arend Jan Hermsen
Bij het daverende openingsnummer Can You Feel My Heart is er nog niet veel raars aan de hand, maar bij het daaropvolgende Happy Song marcheren er opeens twee als robot-cheerleaders verklede danseressen over het podium. Want tsja, waarom ook niet? Dat lijkt sowieso het mantra dat frontman Oli Sykes en consorten vanavond hanteren. Luister maar naar Parasite Eve, het prijsnummer van het corona-album. Het begint met een sample van, jawel, een Bulgaars vrouwenkoor dat het folknummer Ergen Deda zingt, waarna een robotachtige vrouwenstem (afkomstig van Sykes’ vrouw Alissa Salls) ons informeert dat er een oorlog op komst is. En ergens daaromheen zit ook nog een behoorlijk hard refrein verstopt. De Alpha ontvangt dit alles alsof het een klassieker is.
Sykes steekt stoere praatjes af over de moshpits die hij wil zien, maar als er ooit al dreiging van de band afstraalde, is die nu volledig weg. Het is eigenlijk gewoon hartstikke gezellig in de Alpha, al is de materie van de nummers dat vrijwel nooit. Zo is het nieuwe sTraNgeRs een behoorlijk intens nummer over het zoeken naar verbinding, met een heerlijk meeschreeuwbaar emo-refrein. Dat het ondanks alles nooit té zwaarmoedig voor een festivalavond wordt, is enerzijds te danken aan de prettig gestoorde aankleding (ondertussen hebben we de danseressen ook al als cultleden en als virusbestrijders in hazmat pakken voorbij zien komen), maar ook aan het feit dat Bring Me The Horizon flink wat stappen gezet heeft als liveband.
Waar de livereputatie voorgaande jaren nog wat kwakkelend was, speelt de band nu de Alpha vakkundig plat. Sykes is soms meer een publiek ophitsende hypeman dan een vakkundig zanger, maar daar is hij dan ook ontzettend goed in. En als het nodig is, perst hij er wat goede screams uit. De rest van de band is een geoliede machine.
Zo dendert het geheel een uur over onze hoofden heen en is het absurdisme nooit ver uit het zicht. Zo zingt Sykes tijdens Drown ‘what doesn’t kill you, makes you wish you were dead’, terwijl hij vrolijk een selfie-video staat te maken met fans op de voorste rij. Dat nummer is het begin van de slotfase met drie nummers van succesalbum That’s The Spirit, waarbij vooral bij het akoestische Follow You indruk maakt. Het stevige Throne is vervolgens de gedroomde afsluiter, nog even alle energie eruit schreeuwen. Ondertussen staan de danseressen volop met fascistisch aandoende vlaggen te zwaaien. Als je anno 2008 fans van Bring Me The Horizon die net naar Suicide Season hadden geluisterd, zou vertellen dat de band ooit deze Lowlandsshow zou geven, hadden ze je vast heel raar aangekeken, maar op deze tweede Lowlandsdag is het een uiterst genietbare energieboost.
Gezien: Lowlands 2022, zaterdag 18.00 uur in de Alpha. Lees hier al onze recensies van Lowlands.
