Ook Camel zit in z’n tweede jeugd. Precies veertig jaar (!) geleden maakte de Britse symfoband zijn eerste toertje door Nederland. Andy Latimer & co worden in de stijf uitverkochte Oosterpoort met een staande ovatie verwelkomd, zo lang is het alweer geleden dat ze in ons kikkerlandje optraden. Dat heeft alles te maken met de gezondheidstoestand van de inmiddels 64-jarige gitarist. Net als de in 2002 aan kanker overleden Camel-toetsenist Peter Bardens werd Latimer getroffen door de gevreesde ziekte. Gelukkig wist hij te herstellen. ‘It’s nice to be back in The Netherlands! At this age it’s nice to be back anywhere…’, voegt hij er cynisch aan toe.

De Snow Goose Tour 2013 bestaat uit elf optredens en dankt zijn naam aan hun meest succesvolle album uit 1975. Toentertijd een bescheiden sensatie met imposante verkoopcijfers. Een knappe prestatie voor een volledig instrumentale lp. De eerste helft van het optreden bestaat uit een integrale vertolking van het op muziek gezette verhaal van de sneeuwgans, gebaseerd op een novelle van Paul Gallico uit 1940. Terwijl de gebeurtenissen in het verhaal zich daar uitstekend voor lenen, heeft Latimer niet gekozen voor eigentijdse projectie + videoschermen, hij opteert voor een sober decor met passende lichtshow. Dat heeft als voordeel dat je je als toeschouwer volledig kunt focussen op de muziek.

En die is geen getrouwe kopie van het album, maar een aangepaste versie. De zestien delen lopen nog vloeiender in elkaar over, arrangementen zijn veranderd, de invloed van twee toetsenisten i.p.v. één verrijkt de muziek, met andere woorden: het bijna uitsluitend uit kenners bestaande publiek geniet met volle teugen. Enig minpuntje: in de zachte passages kan de Canadese drummer Denis Clement ons Andy Ward niet doen vergeten. Voorafgaand aan deze tournee zijn Latimer (ook fluit), Colin Bass (bas), Clement (ook toetsen en bas) en Guy LeBlanc (toetsen) de studio ingedoken om deze nieuwe Snow Goose-versie op te nemen. Nu al verkrijgbaar bij de merchandise-stand, binnenkort ook regulier verkrijgbaar.

Na de pauze krijgen we een geschiedenislesje. Beginnend met de eerste Camel-single Never Let Go (1972) en eindigend met For Today, het laatste nummer van de meest recente cd A Nod And A Wink (2002). Met daar tussen in de beste nummers van Moonmadness, Rain Dances, Breathless, I Can See Your House From Here en Harbour Of Tears. In de tweede helft komt oudgediende Colin Bass (zanger/bassist) beter tot zijn recht en in stevige, lange nummers als Echoes en The Hour Candle groeit ook Clement. De twee toetsenisten (LeBlanc en Jason Hart) wisselen elkaar af en vullen elkaar aan. Geen moment proberen ze elkaar af te troeven. Ster van de show blijft Latimer. Zijn klankkleur neemt Gilmour-achtige proporties aan (Hour Candle en For Today), zijn fluitspel zorgt voor folkaccenten (Fox Hill) en samen met Bass halen ook de vocalen een dikke voldoende.

Toegift is een uitgesponnen versie van Lady Fantasy (een oudje uit 1974). Natuurlijk is de nadruk op het werk uit de jaren zeventig opvallend, maar als je zoals Camel meer dan een decennium niet op een podium hebt gestaan en dan met veel elan in je eigen verleden duikt, kunnen gouwe ouwe verrassend fris klinken. En aan de reacties gemeten doen ze het publiek in de Oosterpoort er een groot plezier mee.

Door Frans Steensma / Fotografie: Bert Treep

Gezien: 25 oktober 2013, De Oosterpoort, Groningen.

Reprise vanavond in de Rabozaal van de Melkweg (uitverkocht).