Enter Shikari vond zijn oorsprong al in 2003, maar vier jaar later maakte Europa pas écht kennis met het viertal uit het Verenigd Koninkrijk, toen het tijdens de eerste grote Europese tournee onder andere Lowlands aandeed. De inmiddels typerende, maar toen nog zéér vernieuwende mix van post-hardcore, drum & bass, chiptune en techno deed je als luisteraar meer dan eens vermoeden dat je voor even ontvoerd werd door een vliegende schotel. Twintig jaar na dato landt het moederschip in AFAS Live.

Foto Anieck van Maaren

En die zwarte doos, zoals hij in de volksmond wordt genoemd, is anno 2024 zo te zien nét niet helemaal uitverkocht. Een verwaarloosbaar contrast met de shows in eigen land overigens, waar Enter Shikari zich inmiddels heeft ontwikkeld tot een kleine stadion-act en tegenwoordig tussen Leeds en Londen zelfs hele arena’s weet te vullen. Arena’s met ongetwijfeld veel jonge mensen, zoals hier, waarvan je je afvraagt op welke kleuterschool zij met de Lego zaten te spelen toen debuutalbum Take To The Skies uit 2007 de atmosfeer in geslingerd werd.

Die jonge toehoorders blijken echter al snel zeer loyaal en gepassioneerd wanneer Rou Reynolds om klokslag negen uur in een enkele, statische schijnwerper op de bühne verschijnt en start met een soort spoken word-variant op openingstrack System… van het geprezen derde album A Flash Flood Of Colour uit 2012. Alsof hij stevig vastgehouden wordt door de tractor beam van een onzichtbare entiteit in de donkere hemel spreekt hij de zaal toe, om niet lang daarna het startsein te geven voor de misschien wel grootste productie die de band ooit wist neer te zetten.

Want het visuele spektakel dat zich vervolgens zo’n anderhalf uur voltrekt is indrukwekkend. De combinatie tussen de hoogstaande visuals, laserstralen en enorme schermen transformeert het viertal een groot deel van de avond tot silhouetten die zich energiek voortbewegen over het grote podium. Het schimmenspel van Enter Shikari is zoals altijd dynamisch, aanstekelijk en voor het eerst in tijden instrumentaal minder rommelig dan tijdens eerdere liveshows. De mannen uit Hertfordshire spelen strakker dan ooit en de balans tussen elektronische muziek, bliepjes, chiptune en post-hardcore was nog nooit zo stabiel.

Toch blijft het ook na al die jaren ervaring een kunst om met zo’n performance vol fysieke uitspattingen het vocale bereik niet uit het oog te verliezen. Als Reynolds in de eerste helft van de setlist al af en toe wat steken laat vallen, verdwijnen die tijdens zijn solo drieluik met gitaar in een wormgat. Tijdens de beknopte versies van The Pressure’s On, Juggernauts en Gap In The Fence zingt de dertiger beter dan ooit. Dat de vocalen van bassist Chris Batten op de meest meezingbare stukken menig telescoopglas zouden doen barsten, wordt gecamoufleerd door het uitzinnige publiek.

Het is overigens Batten die vlak na het visuele theater tijdens Jailbreak voor heel even nostalgisch terugblikt naar de eerste jaren van de groep. De tijden dat hij slechts één extra knop naast zijn pedaal mocht bedienen om daarmee een stroboscoop in te schakelen, lijken lichtjaren verwijderd van het heden. En dat zou zomaar een dingetje kunnen zijn voor de early adopters die de groep in 2007 al in de kleine India-tent in Biddinghuizen zagen. Want Enter Shikari heeft zich in de afgelopen twee decennia ontpopt tot een act die het vertrouwde hardcoregeluid inclusief rauwe riffs en grunts steeds vaker ingeruild heeft voor electronica en poppy refreinen.

Gelukkig wordt die kosmonautenkern vanavond niet teleurgesteld. De meest recente single, met gastoptreden van Jason Aalon Butler van voorprogramma Fever 333, bedient eenieder die gekomen is voor een potje gecontroleerde chaos. En klassiekers Stand Your Ground; This Is Ancient Land, Enter Shikari, Mothership en Solidarity slaan sowieso in als een meteoriet bij heldere hemel. Reynolds baant zich een weg door de menigte en spuwt het publiek vanaf de mengtafel in het midden van de zaal toe. Je zou bijna vergeten dat diezelfde man een kwartier geleden in een ander nummer nog een trompet bespeelde alsof hij auditie deed voor een intergalactische fanfare. Wat een contrast.

En Enter Shikari blinkt juist uit in deze muzikale tegenstellingen. Het is vooral te hopen dat deze cocktail geen eenheidsworst wordt. Het beste van werelden smelt nu nog steeds moeiteloos samen en de aanhang wordt alleen maar groter. Met teksten die de luisteraar het ene moment vervoeren naar verre planeten of onderwaterwerelden en het andere moment politieke kwesties beschrijven is dat geen verrassing. De landing in AFAS Live galmt in ieder geval nog wel even na in de harten van hen die getuige waren van deze interstellaire odyssee.

Gezien: 23 februari 2024 in AFAS Live, Amsterdam