Met de torenhoge energiekosten die ook de poppodia raken op de voorgrond van het nieuws, voelt het toch een beetje wrang om op een donkere herfstavond gezellig naar TivoliVredenburg af te reizen. Maar goed, concerten van de Britse groep zijn altijd de moeite meer dan waard, dus we zetten ons er maar overheen. Plus: met Freakout/Release bracht de band deze zomer een van zijn meest energieke platen in jaren uit, met teksten waarop frontman Alexis Taylor de moeilijkheden van het muzikanten- (en menselijk) bestaan in het huidige klimaat treffend samenvat. Dus de zorgen wegdansen komt vanavond in ieder geval goed, en wie weet bieden de teksten nog enige soelaas.
Fotografie Arend Jan Hermsen
‘Music used to be escape, now I can’t escape it’, zingt hij bijvoorbeeld in het titelnummer, waarmee de band vanavond aftrapt. Een naar Hot Chip-maatstaven behoorlijk stevig nummer, waarin de muren aan synthesizers die op het podium zijn opgesteld overuren draaien. Daarachter zien we de vertrouwde bezetting van de band, met Taylor in het midden en gitarist Al Doyle en synthesizerbaas Joe Goddard als blikvangers. Die laatstgenoemde maakt de meeste interactie met het publiek vanavond, maar van charmante publieksinteracties hoeft Hot Chip het zoals gewoonlijk niet te hebben. De muziek spreekt gelukkig voor zich.
Neem bijvoorbeeld het geweldige Flutes, waarvan het intro grappig genoeg dwars door een praatje van Doyle heen dendert. Het op een vocale sample gebouwde nummer wint minutenlang aan intensiteit en tovert de zaal uiteindelijk om in een kolkende dansvloer. In dit soort huzarenstukjes is Hot Chip het best. Iets wat de band zelf ook doorheeft, want veel nummers die op plaat vrij beknopt zijn, hebben door de jaren heen een epische make-over gekregen. Zo komt de ultieme hit Ready For The Floor in een heerlijk uitgesponnen versie voorbij, waarbij het een paar minuten duurt voordat het kenmerkende ‘do it do do it do it now’ klinkt en er een golf van herkenning door het publiek heengaat. Op dat soort momenten kan deze show zich haast meten met die van genre-genoten LCD Soundsystem, waar Al Doyle tevens voor speelt.
Het enige wat dit optreden tegenhoudt om over de hele linie euforisch te zijn, is de grote hoeveelheid nummers van Freakout/Release. Op zich een prima album, maar Hot Chip-nummers hebben altijd even tijd nodig om op het podium te groeien. Zo worden de songs van het in 2019 verschenen A Bath Full Of Ecstasy nu ook al veel beter ontvangen dan toen de band dat jaar in de Melkweg speelde. Dus wie weet gaan nummers als Guilty en Miss The Bliss ook nog voor een golf van collectieve gelukzaligheid zorgen, maar vanavond slaat de vonk niet helemaal over. Maar goed, wanneer de band ons niet lang na die nummers weer zo’n monsterversie van oudje Over And Over voorschotelt is alles snel vergeven.
Nadat hij zich het gros van het optreden vooral achter de microfoon schuilhield, gaat Alexis Taylor in afsluiter I Feel Better op zoek naar verbinding met het publiek. Daar wordt hij ruimschoots voor beloond. Hij duikt het publiek in en baant zich al zingend en dansend een weg door de mensenmassa, die hem nog net niet letterlijk op handen draagt. Een mooi einde aan een show waarmee Hot Chip nog maar eens bewijst een van de beste livebands in dit genre te zijn. Als we vervolgens de Utrechtse nacht inlopen, zijn onze zorgen voor dit najaar in ieder geval voor één nacht verlicht.
Gezien: 5 oktober 2022 in TivoliVredenburg, Utrecht
