Hoewel nieuwste plaat You Know Who You Are pas een maand in de schappen ligt, staat het optreden vanavond niet in het teken van dit album. In 22 nummers laat Nada Surf een perfecte dwarsdoorsnede van de acht albums die ze in twintig jaar gemaakt hebben langskomen. Zo is de groei die de band sinds 1996 doorgemaakt heeft goed hoorbaar. Hier en daar neemt een soort poppunk light de overhand, maar over het algemeen zijn het vooral lekkere, lichtvoetige gitaarpopliedjes die de setlist vanavond vullen. Zo gaan fans van het eerste uur net zo tevreden naar huis als degenen die alleen You Know Who You Are kennen.

Twintig jaar ervaring heeft de bandleden van Nada Surf tot enorm goede muzikanten gemaakt. Het optreden is strak, goed en muzikaal, ondanks dat de band kampt met wat technische mankementen. Niet dat het publiek daar veel van merkt, de problemen worden discreet opgelost en zanger Matthew Caws gebruikt de stilte die tussendoor valt om een praatje te maken met de mensen in de zaal.

Verwacht echter geen grootse show of indrukwekkende taferelen bij Nada Surf. De meest spectaculaire aspecten van de avond zijn de backdrop met 3D-letters, bassist Daniël Lorca die van begin tot eind met een peuk in zijn mond staat maar deze nooit aansteekt en de akoestische set die de band na het optreden in de gang speelt. Voor de minder doorgewinterde fan kan de show daarom misschien wat langdradig aanvoelen, het optreden kent namelijk nergens échte uitschieters naar boven of beneden. Daardoor is een avondje Nada Surf voornamelijk solide en onderhoudend. Maar ach, als dat het enige is waar je een band van kunt beschuldigen valt er weinig te klagen. Toch?

Fotografie: Jelmer de Haas

Gezien: 7 april 2016, Melkweg, Amsterdam