Net als bij eerdere shows heeft een deel van de toeschouwers werk gemaakt van zijn of haar outfits. En dan vooral de mensen die niet tot het vaste metalpubliek behoren. Ze koketteren met alle elementen die hair metal in de jaren tachtig gezicht gaven. Dat gaat van bandana’s, getoupeerd haar en pruiken tot leggings, fluorescerende kleuren en veel spandex. Veelbetekenende voorpret. Voordat de groep begeleid door Kiss-hit Love It Loud het podium betreedt, doet een roadie met een ‘We need weed’-bordje een verwoede poging om wat buit binnen te halen. Hij vangt bot. De zaal komt duidelijk maar voor één ding: vermaak.

Zodra band opent met Eyes Of A Panther, krijgen de fans precies waar ze om vragen. Er wordt luidkeels meegezongen, zanger Michael Starr grijpt veelvuldig in zijn kruis en gitarist Satchel maant vrouwen hun shirt omhoog te doen. Het is vandaag niet voor niets No Bra Day. De overduidelijk ingestudeerde, maar met plezier gebrachte een-tweetjes tussen de heren verhogen de sfeer. Dat doen ook de outfits van de muzikanten, die met hun roze en groene knalkleuren, panterprints en hoofdbanden rijmen met de uitdossingen van de voorste rijen. Tussen alle onzin en flauwekul in zet de groep een superstrakke show neer. De vele jaren van samenspelen hebben er voor gezorgd Starr, Stachel, bassist Lexxi Foxxx en drummer Stix Zadinia een geoliede machine vormen. Dan mag er best een band meelopen met achtergrondvocalen, toetsen en extra gitaarpartijen.

Songs als Just Like Tiger Woods, het veelzeggende Party Like Tomorrow Is The End Of The World en meezinger Asian Hooker worden enthousiast ontvangen. Veel aandacht gaat ook uit naar het stand-up comedy-element. Zo propt Starr een op het podium geworpen slipje in zijn mond, schept Satchel op over de hoeveelheid meisje met wie hij vorig jaar seks had in Tilburg en maken de heren elkaar belachelijk (in het Nederlands: ‘Hij heeft een kleine lul’). Hoe Steel Panther in populariteit blijven groeien, blijkt als de gitarist vraagt hoeveel mensen er vorige keer ook bij waren, en hoeveel mensen de band voor het eerst live zien. De verhouding is fifty-fifty.

Nadat de leden uitgebreid voorgesteld zijn en de show bijna een uur onderweg is, krijgt Satchel de tijd om zijn soleertalenten ten toon te spreiden. Vooral zijn korte vertolkingen van metalhits als Smoke On The Water, Breaking The Law, The Trooper, Master Of Puppets, Crazy Train en Sweet Child O’ Mine oogsten succes. Helemaal omdat hij zichzelf tijdens het spelen begeleid met een bassdrum. Maar vooral dit onderdeel lijkt wel erg op wat de groep eerder deed, tot aan het stukje Do-Re-Mi van The Sound Of Music toe. Het publiek maalt daar niet om. Vooral Mary niet, een dame – met Steel Panther-tatoeage – die op het podium gevraagd wordt tijdens een akoestisch intermezzo. Alle leden brengen haar een korte ode, met de focus vanzelfsprekend op seks.

Het hek is dan van de dam. Voorafgaand aan 17 Girls In Row geeft een grote groep meisjes gehoor aan de uitnodiging om het podium te betreden. Ze dansen, kussen en knuffelen met de bandleden, maken selfies en tillen bij hoge uitzondering hun topjes op. De zaal kolkt en zingt nummers als Gloryhole, Community Property en Death To All But Metal uit volle borst (huhuh) mee. En als het podium uiteindelijk weer leeg is en de band een korte pauze heeft gehad, gaan met Fat Girl (Thar She Blows) en Party All Day (Fuck All Night) nog eenmaal alle registers open. Starr frisbeet met een beige hoed, raapt een tampon op en beweegt synchroon met Foxxx en Satchel. Het luide applaus dat volgt is terecht. Steel Panther overstijgt alle perversiteiten en verheft hair metal tot een herboren kunst. Maar de band toont vooral ook aan het entertainment-vak – inclusief volop herhaling – tot in de puntjes te beheersen.

Fotografie: Ron van Rutten

Gezien: 13 oktober 2016, 013, Tilburg