‘Gaat het wel goed met Matty?’ appt een OOR-collega achteraf. Goede vraag. Het quasi-lamlendige geslenter over het podium zijn we van hem gewend, altijd gecounterd door die aangeboren brok charisma, maar vandaag hangt de frontman van The 1975 wel erg de miserabele rockster uit. Fles wijn aan de mond, sigaret tussen de vingers. Vermoeide blikken onder die beweeglijke wenkbrauwen. Je zou er bijna RTL Boulevard op naslaan om te lezen welke celebrity girlfriend hem nu weer heeft gedumpt.
Fotografie Anne-Marie van Rijn
Of het is allemaal onderdeel van de show? Je weet het nooit zeker bij deze gewiekste, postmoderne big mouth uit Manchester. Matty Healy (34) speelt graag de rockster maar met een zelfbewuste ironie. Hij heeft er zelfs een spiegel voor meegenomen vandaag. ‘Hi, my name is Matty’, klinkt het met vet Brits accent, terwijl hij zichzelf bekijkt en een hand door de haren strijkt. Dan richt hij de spiegel op het publiek: ‘And that’s you guys right there.’ Het past keurig in thematiek van de laatste plaat Being Funny In A Foreign Language (2022), waarop volwassen zelfreflectie het nogal eens wint van die eeuwige, ontwijkende ironie: een blik in de spiegel.
We zijn allemaal iets ouder geworden sinds de laatste 1975-show op Pinkpop 2019, zo leert de spiegel. Matty (in witte doktersjas) niet in de laatste plaats. Hij maakt zijn oude ‘ik’ zelfs belachelijk tijdens het inleidende praatje van Love It If We Made It. Een nummer van vijf jaar oud; ‘uit mijn naïeve jaren, toen ik de wereld nog dacht te kunnen veranderen met muziek’. Hij is eroverheen gegroeid, wat meteen verklaart waarom het oudere werk er wat karig vanaf komt op de setlist. Op hits als Chocolat (2013) en Somebody Else (2016) na is haast alles afkomstig van de twee laatste, ambitieuze albums. Knap dat het niettemin aanvoelt als een Greatest Hits-show.
Helemaal op hun plek zijn ze hier misschien niet, deze jeugdvrienden wiens band (bij elkaar sinds 2002) uitgegroeide tot achtkoppige hitmachine. Zelden waaide er zo’n gladgestreken popgeluid over het festivalstrandje van Best Kept Secret, met toch vooral funky slaggitaartjes en smooth popriffs, gebracht door een smetvrije band die ook Mick Hucknal had kunnen bijstaan. Maar wie er gevoelig voor is, hoort in opener Give Yourself A Try, Oh Caroline en Hapiness zinderende popsongs. Of laat zich meeslepen met een snel opkomende (boy) crush voor frontman Matty, die zichzelf tijdens I’m In Love With You nog maar eens op licht-bespottende toon toezingt
Hij presteert uitstekend, deze miserable versie Matty, maar lijkt zeker driekwartier te zoeken naar zijn innerlijk Dave Gahan. En vindt die ook, als hij tijdens If You’re To Shy (Let Me Know) de doktersjas uitgooit en de microfoonstandaard boven zijn hoofd tilt. Alsof zijn eigen opmerking richting het wat oudere publiek (‘Ik zie weinig omhooggestoken smartphones, veel van jullie zullen ons niet kennen’) hem wakkerschudt. Dit is een festival, hier kunnen zieltjes gewonnen worden. Het liefst over de hoofden van de meisjes op de eerste rij heen. En dat lijkt ook wel gelukt als het laatste akkoord van de rockende afsluiter Sex uitdooft. Blijven we alleen nog achter met de vraag wat er nou precies omging in dat getroebleerde hoofd. Wat denk jij, Albert?
Gezien: Best Kept Secret 2023, 9 juni (20.00 uur) op de One. Lees hier al onze verslagen van Best Kept Secret.
