Vijfde album Ocean By Ocean werd opgenomen in de beroemde Sunset Studio’s in Los Angeles (Prince nam er ooit Purple Rain op). Van de zes nieuwe nummers uit de set past Big Ideas het best bij de rest. Het nummer is toegankelijker dan het gros van de set, wel worden de U2-achtig klinkende gitaren om de nek gehouden. Het rifje uit Where the Streets wordt met verve gekopieerd door nieuwe gitarist Andrew Smith, die Todd Howe vervangt die de band verliet na Promises (2014). Van dat nieuwe album springt ook rustmoment Pull Yourself Together eruit: een kleine ballad die volledig draait om de hoge zangstem van Nicholson, waarmee hij de gehele zaal muisstil krijgt.

Het is vanavond geen uitzondering: vanaf de eerste tonen van de set heeft de band de volledige aandacht van het publiek, waardoor de Amerikaanse zanger het vertrouwen voelt om het publiek in te lopen bij No Harm. Het nummer afkomstig van The Cold Still (2011) wordt gretig meegezongen door aanwezige fans, met de zaalverlichting aan is goed te zien hoeveel lippen er bewegen. Dat horen we ook als de band helemaal stilvalt en het nummer a-capella verdergaat. Een trucje dat Nicholson ook in eerdere shows al toepaste, maar nog altijd werkt. Datzelfde lijkt op te gaan voor shows van The Boxer Rebellion in Nederland in het algemeen: het werkt altijd. Het lijkt er dan ook niet op dat de band zich bovenmatig inspant om Amsterdam-Noord in te pakken: met een routineuze show doet het dat ook al.

Het nieuwe album van de band gaat de echte doorbraak betekenen, het is ook een tikje commerciëler en radiovriendelijker en fans moeten even wennen zo blijkt. Natuurlijk is Diamonds hét nummer van de avond, maar voor de rest is het met name het stevigere materiaal van de eerste twee albums dat het goed doet. Stadionanthem Spitting Fire aan het einde van de reguliere set wordt met gejuich ontvangen, net als afsluiter The Gospel Of Goro Adachi. Lang wordt toe gebouwd naar de gitaarmuur die we in de rest van de set missen en na negentig minuten komt ‘ie toch echt. Het betekent een orgastisch einde van de set waarbij eindelijk alles uit de kast wordt getrokken. Dat had van ons wel wat eerder gemogen.

Fotografie: Don Crusio

Gezien: 9 mei 2016, Paradiso-Noord, Amsterdam