Decembermaand, lijstjestijd! En daar hoort natuurlijk OOR‘s Eindlijst 2023 bij, traditiegetrouw samengesteld met behulp van 55 popjournalisten, radio-dj’s en prominente muziekvolgers. De lijst der lijsten (te luisteren op Spotify) wordt dit jaar aangevoerd door Caroline Polachek, op de voet gevolgd door Lankum en Sufjan Stevens. Lees er alles over in onze speciale kersteditie met nog veel meer lijstjes en terugblikken op het muziekjaar: bestel hier.
20.
Robin Kester
Honeycomb Shades
Haar mini-album This Is A Democracy (2020) zette Robin Kester en haar mysterieuze, dromerige indiepop al op de kaart, het extravertere Honeycomb Shades maakt het plaatje helemaal af. Moss-voorman Marien Dorleijn produceerde, schreef en speelde mee, en dat hoor je. Prachtige plaat, waarop alle beloftes worden ingelost.
19.
Young Fathers
Heavy Heavy
‘Cirkelen rond elektronica en hiphop’, dat is wat dit Schotse trio grofweg doet. Maar ze stoppen nog véél meer in hun vloeibare en ongrijpbare stijl, zó veel dat ze onze recensent vaak in ‘totale verrukking’ achterlieten. Gewoon over je heen laten komen, adviseerde hij dus maar. Het zijn en blijven geweldenaren.
18.
Sampha
Lahai
Sampha Sissay brengt zelden iets uit (zijn vorige plaat stamt uit 2017), maar áls er dan iets verschijnt… Op het bloedmooie Lahai klinkt wederom mysterieuze en unieke muziek, waarbij Sampha je met zijn warme stem troost en begrip biedt. Een viering van het leven, noemt hij Lahai, en zo klinkt de plaat ook.
17.
Kara Jackson
Why Does The Earth Give Us People To Love?
Je zou haar qua meanderende storytelling ergens tussen Joanna Newsom, Joni Mitchell en Joan Armatrading kunnen situeren, maar singer-songwriter Kara Jackson uit Chicago is op dit onnavolgbare debuut toch vooral zichzelf. Tot op het pijnlijke en ongemakkelijke af, zelfs. Wonderschone, diep intrigerende plaat.
16.
Raye
My 21st Century Blues
Rachel Agatha Keen alias RAYE heeft alles in huis waarmee je anno 2023 een superster kan worden. Ze is fotogeniek, ze danst, ze zingt, ze rapt, ze doet niet aan genres en ze schrijft haar eigen liedjes. Op haar debuutplaat horen we hoe commerciële popmuziek vandaag de dag hoort te klinken: jong, vrij en onbegrensd.
15.
PJ Harvey
Inside The Old Year Dying
Polly Jean Harvey herpakt zich na een writer’s block zoals alleen zij dat kan: met teksten over menselijke emoties als verlies en liefde, op een intrigerend minimalistisch geluid dat zich ergens tussen spookachtig en sprookjesachtig ophoudt. Folk is de basis, al mondt het soms uit in triphop of the stone age.
14.
Mitski
The Land Is Inhospitable And So Are We
Met het succes van Laurel Hell (2022) breidde de Japans-Amerikaanse indiepopster Mitski Miyawaki haar fanbase aanzienlijk uit, maar op de opvolger kiest ze toch weer onverstoorbaar haar eigen weg. Er zijn plotselinge koren, denderende synths, orkesten, ‘kleine’ countrymomenten en nog veel meer. Verrassende plaat.
13.
De Jeugd Van Tegenwoordig
Moderne Manieren
Vijf jaar na Luek legt De Jeugd de accenten nét weer even anders. Men beweegt voorzichtig richting dansvloer, er klinkt zowaar melancholie, er zijn gitaarsolo’s (!) en er lijkt zelfs een rode draad: stijl en ander uiterlijk vertoon. Om het maar eens, eh, stijlvol te zeggen: De Jeugd heeft het betere design te pakken.
12.
The Rolling Stones
Hackney Diamonds
Ze hebben niks meer te bewijzen, maar doen het toch. Hackney Diamonds is, mede vanwege hoogtepunten als de singles Angry en Sweet Sounds Of Heaven, de beste Rolling Stones-plaat sinds Some Girls (1978). Producer Andrew Watt tekent voor een messcherpe, directe sound, die het klassieke bandgeluid perfect recht doet.
11.
Romy
Mid Air
Zangeres Romy Madley-Croft is het laatste lid van The xx dat een debuutalbum uitbrengt en het is een knaller geworden: een stampende nineties-dansplaat die net zo goed werkt in de club als op een eenzame, rommelige kamer. Een viering van het individu ook, van queerness, van het moment dat alles om je heen wegvalt.
10.
Troye Sivan
Something To Give Each Other
Van de muur van de tienerkamer tot de eindejaarslijst in de grotemensenwereld – het kan, zo bewijst zanger/acteur/model Troye Sivan. Op zijn derde album viert de Australiër het leven, de vrijheid, de romantiek en het queer-zijn, waarbij zijn opzwepende, soms bijna orgastische mix van pop en dance de genadeklap uitdeelt.
9.
Queen Of The Stone Age
In Times New Roman…
Op hun achtste album doen zanger/gitarist Josh Homme en zijn mannen weer gewoon waar ze goed in zijn: zompige rocksongs maken, vol beukende gitaarriffs, moddervette grooves en broeierige woestijnvibes met soms verrassende wendingen. Géén ballads, ook. Toch weer een bijzonder nieuw hoofdstuk in de bandcarrière.
8.
The National
First Two Pages Of Frankenstein
Geen nieuws, goed nieuws? Dit is een typisch The National-album, vol sombere stemmingen, onzekere songteksten en grandioze drumpartijen. Mijmerende pianoliedjes worden ook gewoon weer afgewisseld door gepijnigde rocknummers. Maar blijf ‘m vooral luisteren, want bij elke draaibeurt onthult de plaat meer diepgang.
7.
Grian Chatten
Chaos For The Fly
Geen woede en geschreeuw op het solodebuut van de Fontaines D.C.-zanger, maar terughoudendheid, met een subtiel instrumentarium en ingetogen zang. Én hemeltergend mooie nummers. Alsof we getuige zijn van de échte Grian Chatten, die de wereldwijde hysterie even terugbrengt naar de proporties van een Ierse pub.
6.
Anohni And The Johnsons
My Back Was A Bridge For You To Cross
Op haar zesde album heeft Anohni verzet ingeruild voor acceptatie, van een overigens nog even ongemakkelijke waarheid. Gepokt en gemazeld stelt ze zich op als duider en inspirator, in intieme en warme gitaarliedjes. Anohni is teleurgesteld in de mensheid, maar beziet haar met compassie. Hoogst indrukwekkende plaat.
5.
Lana Del Rey
Did You Know There Is A Tunnel Under Ocean Blvd
Het zijn mooie tijden voor Lana Del Rey-fans, met vier parels van platen in evenzoveel jaren. Zo ook deze, waarop de dramatiek wederom niet schuilt in grote gebaren, maar in een subtiel pianoakkoord, een weemoedige zangmelodie of een van zelfdestructieve romantiek doortrokken zin. De intieme bekentenis als kunstvorm.
4.
Boygenius
The Record
Die EP uit 2018 van geestverwanten Lucy Dacus, Phoebe Bridgers en Julien Baker was zó’n succes dat een album niet kon uitblijven. Met hun prachtig bij elkaar passende stemmen bezingen ze op The Record vooral liefdesrelaties, in songs waarin het wemelt van de fijne, melodieuze gitaarriffs. Méér dan de som der delen.
3.
Sufjan Stevens
Javelin
En zo was er dan eindelijk het Sufjan Stevens-album waarop zijn fans al jaren hoopten. Eentje in het verlengde van meesterstuk Carrie & Lowell (plaat van het jaar in 2015), vol parelende melodieën, subtiele gitaar-arpeggio’s en adembenemende koortjes, gevat in grote én kleine liedjes, met als rode draad Stevens’ voortdurende, vaak vruchteloze zoektocht naar houvast, liefde en verbinding. Kippenvel gegarandeerd.
2.
Lankum
False Lankum
De songs van het Ierse darkfolkkwartet Lankum blinken uit in contrasten: betoverend mooi en hevig schurend, kort en lang, oud (traditionals) en nieuw (eigen werk), en gespeeld op zowel moderne als stokoude instrumenten. Ook tekstueel komt alles samen: liefde en geweld, leven en dood, vreugde en treurnis. Het maakt False Lankum tot een monumentale eigentijdse folkplaat, die schoonheid in alle gedaantes uitstraalt.
1.
Caroline Polachek
Desire, I Want To Turn Into You
‘Een album waarop zóveel te ontdekken valt dat je er voorlopig niet op uitgeluisterd raakt, in ieder geval niet tot het jaarlijstjesseizoen’, concludeerden we begin dit jaar al profetisch. Jawel, na de TikTok-hit en de song-van-het-jaar-volgens-Pitchfork was er dit jaar het langverwachte tweede album van de Amerikaanse alleskunner Caroline Polachek. Desire, I Want To Turn Into You klinkt in alles als een huzarenstukje: de nummers vloeien heerlijk in elkaar over en de balans tussen popperfectie en experimenteerdrift is nagenoeg feilloos.
Beluister de hele lijst op onze Spotify. Hier vind je ook de 100 favoriete indieliedjes van 2023 en 100 vetste dancebeats van 2023 van onze Playlistmaker en chef d’équipe, Koen Poolman. Een persoonlijke keuze, geen objectief overzicht, aldus de disclaimer.
Bestel de kerst-OOR!
Uiteraard pakt OOR deze feestmaand weer uit met nog véél meer lijstjes, we duiden het fenomeen Caroline Polachek, spreken Lankum en Robin Kester over hun Eindlijst-noteringen, werpen een scherpe blik op de popsterren van nu met schrijver Hanna Bervoets, bespreken het tumultueuze jaar met Queens Of The Stone Age en gaan in het gesprek met Prins S. en Sophie Straat. Ook volgen we de tragische levenswandel van de dit jaar overleden Sinéad O’Connor en spreken we OOR-coryfee Anton Corbijn over zijn nieuwe expositie MOØDe. Dat en nog veel meer.
Openingsfoto Arend-Jan Hermsen
