Bijna veertig jaar later is er Wire, hun dertiende studioalbum. En net als op voorganger Change Becomes Us (2013), waarop ze ongebruikt oud materiaal als basis voor nieuwe songs gebruikten, zijn de heren in vorm. Sterker nog, met In Manchester leveren ze zomaar hun beste popliedje van deze eeuw af en in songs als Blogging en het stemmige sfeerstuk Sleep-Walking komt zanger/gitarist Colin Newman onverwacht met even geestige als scherpe bespiegelingen over het huidige tijdsgewricht. Voor de rest weet Wire weer onnavolgbaar als zichzelf te klinken. Niet alleen via de gebruikelijke knipoogjes naar het eigen verleden (Shifting, Split Your Ends), maar ook door steeds weer op een andere manier met onalledaagse popmelodieën in stoïcijnse muzikale omgevingen te werken. Horen is snappen. En ondertussen blijf je je maar verbazen over de razendstrakke pulse waarmee drummer Robert Grey (bijna 64!) de vaart erin houdt. Voorlopig nog geen houdbaarheidsdatum in zicht.