Het amateuristische van het debuut kent nu een juiste balans en op compositorisch vlak is ze ook duidelijk gegroeid, resulterend in sterke, melodieuze popliedjes als Genesis, Symphonia IX (My Wait Is U), Oblivion en het geweldige Skin. Met haar dromerige kindstemmetje zweemzingt ze over repeterende pianoloopjes en kittige r&b-drumritmes, verpakt in goed te verteren, speelse popstructuren. Het is intelligente kunstacademiepop van het soort dat zichzelf eens niet verliest in pretentieus geneuzel en de lol van popmuziek omarmt, zonder plat of flauw te worden. Een album dat het verdient om door een breder publiek ontdekt te worden. JASPER VAN VUGT