Een elektrische gitaar gromt, maar kruipt vervolgens piepend terug. Donkere synths dreigen vanachter een denkbeeldige grenslijn. De bassen zijn zo diep dat ze van onder water lijken te komen. Of uit een verlaten landhuis, een diepe put, een grot of een andere enge locatie met een mysterieuze aantrekkingskracht. Maar het mooist zijn de stemmen. Wonderschoon op het feeërieke af. Soms door allerlei effecten vervormd, maar vaak ook niet.