De muzikale formule was al even overzichtelijk: Fearn leverde bonkige
beats uit de kringloopwinkel (bas en drums, meer niet), Williamson
spuugde daar eens lekker overheen. Figuurlijk dan. In onnavolgbaar
Nottinghams dialect en dito tempo kreeg alles en iedereen –
Hollywoodsterren, politici, uitkeringsinstanties, sociale media, het
kapitalisme, Noel Gallagher – ervan langs, terwijl de
sociaal-maatschappelijke context van waaruit hij tekeer ging in grove
maar niet mis te verstane lijnen werd geschetst: geen werk, goedkoop
eten, stinkende wc’s, onvriendelijke klootzakken op straat en geen cent
te makken. O ja, en no future en zo. We hoorden ’t eerder, zoals
Williamson ook stilistisch natuurlijk niks revolutionairs deed:
punkpoëten als John Cooper Clarke, Attila The Stockbroker en
Fall-voorman Mark E. Smith gingen hem voor en ook Mike Skinner van The Streets was nooit ver weg. Maar het was – en is – allemaal wel verdomde amusant en verfrissend, zeker als we ‘t zo eens afzetten tegen alle brave muziekjes om ons heen. De vraag is alleen hoe lang het kunstje van Sleaford Mods nog houdbaar is. Hetgeen ons bij Key Markets brengt. Kort en goed: twaalf tracks lang heerlijk veel meer van hetzelfde. Geen ontwikkeling whatsoever, of het moeten Williamsons minieme pogingen tot zangmelodie in Silly Me en prijsnummer No One’s Bothered zijn. Of de ritmische ‘experimenten’ in Arabia en Rupert Trousers, behoorlijk stemmige tracks waarin het duo héél voorzichtig in de buurt komt van The Streets. En horen we daar in Tarantula Deadly Cargo zowaar bas, drums én een harkerig gitaartje, waardoor we bijna van indiepop
kunnen spreken? Ondertussen blijft Williamson natuurlijk de
onderscheidende factor én het stralende middelpunt, met zijn
duizelingwekkende rants en ongegeneerde scheldpartijen (turf de Bekende Namen in Bronx In A Six). Op de nog altijd prangende vraag of de wereld na Key Markets behoefte zal hebben aan nóg meer Sleaford Mods heeft vermoedelijk alleen Williamson een treffend antwoord: een variant op de quote waarmee deze recensie begon.

Sleaford Mods staat 23 oktober in de Melkweg, Amsterdam en in de nieuwe editie van OOR (vanaf 2 juli in de kiosk) vind je een interview met de heren.