A Beautiful Lie staat namelijk vol vermoeiende mascararock met opgeblazen emorefreinen. Een plaat waarop elk spoor van menselijk handelen zorgvuldig wordt gecompenseerd door moderne studiotechniek. Een plaat dus waar een (Amerikaans) puberpubliek de vingers bij aflikt. Dat er in de VS en omstreken sinds de oorspronkelijke release (augustus 2005) al meer dan een miljoen exemplaren werden weggezet, kun je de doelgroep dan ook niet kwalijk nemen; in het speelveld My Chemical Romance, The Used, Taking Back Sunday doet 30 Seconds To Mars heel leuk mee. Het is alleen zo sneu dat de bandleden hun marktsegment qua leeftijd inmiddels dubbelen. Jared Leto – zanger/gitarist én Hollywoodster – is 36, zijn broer Shannon nog ouder. Hadden de vier het amalgaam Deftones/Incubus/Pink Floyd van het debuut (2002) hier een beetje volwassen weten uit te diepen, dan had er best een ‘chapeau’ afgekund. Maar nee, A Beautiful Lie blijft vooral steken op eenvormige nu rock met alleen in de staart twee voorzichtige uitstapjes (het vinnige The Battle Of One en het ietwat afwijkende arrangement Hunter). Enfin, snel verwijderen die mediaspelert. RIENK WOPEREIS