Wie van de legendarische Buzzcocks gewoon de knallers en verder geen filler blieft, heeft aan ‘hitsverzamelaar’ Singles Going Steady (1979) of desnoods de in 2004 verschenen 3cd-box The Complete Singles Anthology (met daarop ook het mediocre spul van na de reünie, eind jaren tachtig) méér dan genoeg . . .

En ja, da’s een flinke zit: zeseneenhalf uur Buzzcocks going steady, maar dan heb je ook alle singles, John Peel-sessies en demo’s uit die periode erbij, plus – bij Love Bites – een concertregistratie uit juli 1978 (Lesser Free Trade Hall, Manchester). Debuut Another Music In A Different Kitchen blijft overigens hun meest catchy plaat, vol trefzekere punkpopsongs waarin zanger/gitarist Pete Shelley op voor die tijd (de heyday van de Britse punk) ongebruikelijke en openhartige wijze worstelt met liefde, teleurstelling en vervreemding. Op Love Bites en met name A Different Kind Of Tension gaat het poppy geluid enigszins overboord, probeert men wat experiment door de muziek te roeren en klinken de teksten steeds grimmiger. Met even wisselend als spannend resultaat. Minpuntje is dat gitarist/zanger Steve Diggle allengs meer ruimte krijgt als zanger en componist. De man kan namelijk niet zingen en verder dan twee sterke songs (Autonomy en Harmony In My Head) is hij eigenlijk nooit gekomen. Dat doet echter niets af aan de invloed en status van deze geweldenaren, die je hoogstens kan verwijten dat ze tot op de dag van vandaag – ver na hun uiterste houdbaarheidsdatum – platen zijn blijven maken. ERIK VAN DEN BERG