Een fractie maar, want harde en kille beats zetten nog steeds de toon. Doet ie goed: in Dead Dogs slaan de gebroken beats met industriële kracht
en zorgen de sterke, filmische samples voor een aangename, afstandelijke loomheid. Alsof Los Angeles voor je ogen in slowmotion in elkaar stort. Ook in het
verrassend melodieuze Weigh Me Down en tweeluik Ghosst en Ghost(s) speelt hij prachtig met nabijheid en afstand door het gebruik
van vervreemde samples en asynchrone ritmes. Toch: als de beats spijkerhard neerdalen en Ortega de bassen opendraait, gebeurt er weinig en moet ie toch
echt zijn meerderen erkennen in de LA-bloedbroeders rond het Brainfeeder-label. Half geslaagd, derhalve. THEO PLOEG