Lorn schijnt een 23-jarige jongen uit een gat in Illinois te zijn. Het zal wel. Zijn muziek ademt een heel andere sfeer. Die van duistere, apocalyptische slagvelden – dezelfde ijzingwekkende sciencefiction-decors die Vangelis dertig jaar geleden inspireerden tot zijn Blade Runner-soundtrack. Maar dan met de techniek en muzikale modes van nu. Crunk, ghettotech, dubstep, electro, de hiphop van Timbaland – het heeft allemaal wel zijn sporen achtergelaten in de instrumentale beatmanipulaties op Nothing Else, zonder dat het één bepaalde kant op gaat. Het is het geluid van nu, heel erg freeform. Net als bij Flying Lotus, maar dan zonder diens jazztic. Lorn heeft weer een andere hang-up. In een persverklaring citeert hij Satan in de woorden van John Miltons Paradise Lost. Zijn debuut duurt maar een half uur, maar de toon is gezet.