De puristen zullen dat waarschijnlijk ook zeggen van Do To The Beast, waarop de door Dulli als persona non grata bestempelde oud-Whigs-gitarist Rick McCollum ontbreekt. Toch doen ook zij er goed aan om het zevende album van hun oude helden te checken. Dulli en co. slaan op Do To The Beast ‘ouderwets’ om zich heen met even giftige als soulvolle (grunge)rocksongs, die mede dankzij de extatische uithalen van de nog altijd met demonen kampende frontman én de gemiddelde kwaliteit van de liedjes niet louter als ‘gedateerd’ af kunnen worden gedaan. Sterker, het neurotisch funkende Matamoros, het hemelbestormende The Lottery of het spookachtige Lost In The Woods, dat in het toegankelijke refreintje verrassend kantelt, zouden zo maar tot nieuwe publieksfavorieten kunnen uitgroeien. Misschien niet zo goed als oeuvrehoogtepunten Gentlemen of Black Love, maar het scheelt verdomd weinig. RAYMOND ROTTEVEEL