Murphy legde zelf al uit dat de plaat minstens voor een deel is geïnspireerd op Paris Is Burning, een (stokoude) documentaire over disco, vroege house en de wortels daarvan in zwarte, homoseksuele subculturen. Dat zou vooral gelden voor opener en single Gone Fishing, ook al is dat zo op het oor vooral een tere electroballad. Elders doen de dancebeats hun stuwende werk op een wat prominentere manier, al etaleren Murphy en producer Eddie Stevens er een opmerkelijk ingetogen kijk op de materie. Maar het werkt, ook al omdat men de tijd neemt: nummers van negen minuten zijn geen uitzondering hier. Wat ook wel mag, want de combinatie van Murphy’s opmerkelijke stem (nog niet helemaal vrij van Moloko-maniërismen) en de elegante, dramatische beats en loops gaat goed en is gebaat bij een kalme opbouw. Dikke meevaller, deze plaat.