Weinig bands zo onvoorspelbaar als Thrice. Zelfs na tien albums sta je toch even raar te kijken bij de wel heel erg opvallende synths in de opener (Color Of The Sky) van album elf. Of de opmerkelijke felheid in Buried In The Sun, dat doet denken aan het vroege werk van de heren. Jammer wel dat het nummer halverwege inzakt. Daar heeft het merendeel van de tracks op Horizons/East last van.

Frontman Dustin Kensrue heeft van alles in deze plaat willen stoppen: het moet sfeervol zijn, episch zelfs op momenten (single Scavengers), en het moet ons aan het denken zetten. Maar juist als de boodschap belangrijk is, zoals die over mental health en geloof in Robot Soft Exorcism, leiden al die Radiohead-tierelantijntjes alleen maar af. Sowieso is het tekstueel allemaal behoorlijk hoogdravend en soms onnavolgbaar. Gelukkig zijn Summer Set Fire To The Rain en The Dreamer signature Thrice-songs. Still Life en instrumentale afsluiter Unitive/East zijn dan vooral weer lang en saai. ‘A soundtrack for deeper dreaming’, zo omschrijft de band de plaat zelf. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik weet alleen niet of dat positief is.