Dat is te horen: het materiaal klinkt naturel, alsof je ernaast staat. Door de haast laat de opnamekwaliteit soms echter te wensen over. In het rustige troostliedje Dry Your Eyes slaan de meters hoorbaar rood uit, resulterend in onnodige gruis op de gitaren. Het neemt niet weg dat de 29-jarige Amerikaan stilletjesaan een indrukwekkend oeuvre opbouwt, met City Music als verdienstelijke, zij het niet heel spectaculaire toevoeging. Crybaby klinkt met zijn aanstekelijk zeurderige refrein als The Babies en in 1234 gaat Morby speels en overtuigend op de punktoer (‘Joey, Johnny, Dee Dee, Tommy / They were all my friends, and they died’). Morby is er altijd goed in geweest om zijn vrij traditionele liedjes te doorspekken met kleine verrassingen, zoals de West-Afrikaanse gitaarklanken in City Music en de hemelse vrouwenstemmen in Pearly Gates. Maar op de rustigere momenten – Caught In My Eye, Night Time, Downtown’s Lights – balanceert hij op het randje van acceptabel ontspannen en ronduit ongeïnspireerd.