‘Goddamn man-child, you fucked me so good that I almost said ‘I love you’.’ Wie anders dan Lana Del Rey kan wegkomen met zo’n openingszin? Voor de 34-jarige Amerikaanse zijn vulgaire romantiek, ongezonde liefdesrelaties en depressieve neigingen een onuitputtelijke bron van inspiratie. Op Norman Fucking Rockwell! viert de sinistere melancholie waarmee ze faam maakte ouderwets hoogtij; Lana bezingt het leven als een moderne tragedie vol bedrog en onvervulde verlangens onder de Californische zon.