Soms kost het een band heel weinig moeite om het vertrouwen van een luisteraar (terug) te winnen. Corin Tucker en Carrie Brownstein van Sleater-Kinney doen er op Little Rope een kleine vijftig seconden over. Na twee matige platen – waarvan het tumultueuze maakproces van de eerste, The Center Won’t Hold, voor het vertrek van meesterdrummer Janet Weiss zorgde – leek de rek een beetje uit de reünie van de iconische indiepunkband te zijn.
Maar wanneer openingsnummer Hell na een stemmig begin door middel van een ouderwetse oerschreeuw van Tucker (‘You ask WHYYYYYYY…’) en een gitaarmuur die de geluidsmix bijna niet aankan ontaardt in chaos, is duidelijk dat het heilige vuur voor het eerst in enige tijd weer brandde in de studio. Al heeft dat wel een grauw randje, want de helft van de nummers werden geschreven nadat Brownsteins moeder en stiefvader omkwamen bij een auto-ongeluk in 2022. Zulke tragische omstandigheden zijn natuurlijk vreselijk, maar de pijn die dit veroorzaakt heeft, vertaalt zich in een erg mooi album, waarop emotionele nummers als Say It Like You Mean It moeiteloos hand in hand gaan met dansbaarder werk als Crusader. Zo is dit een meer dan waardige toevoeging aan het Sleater-Kinney-oeuvre.
